Μία τρύπα στο φράχτη
Ein Loch im Zaun
A hole in the fence

Ein Loch im Zaun…

wünschte ich mir, als ich auf dem Athener Flughafen landete, damals in Glifada am Meer.
Mein Kopf brummte von allem, was ich zu bedenken und zu erledigen hatte
für meine Arbeit als Fremdenführerin.
Nur für einen Augenblick wollte ich ans Meer laufen und tief durchatmen,
um „richtig“ in Griechenland anzukommen.

Aber natürlich war der Flughafen eingezäunt – wie kam ich nur schnell hinaus?

Aus Erfahrung wusste ich, dass am Mittelmeer, wenn man sich Mühe gibt und Geduld bewahrt,
immer ein Loch im Zaun zu finden ist.

Mit dieser Zuversicht versehen, suchte ich, wanderte umher, schaute überall herum…
bis ich sah: dort, in jener Ecke, wo der Zaun beschädigt war –

Ich schlüpfte hindurch, rannte zum Strand, krempelte die Hosenbeine hoch,
stieg mit den Füssen ins Meer, hörte den leisen Wellenschlag,
roch die würzig-salzige Luft, und drüben…
sass auch ein Fischer in rotem Hemd- ein Augenblick des Glücks,
genug –

Dies Bild ist mir geblieben.
Ich hole es hervor, wenn mir ein Zaun  den Weg versperrt.

Aus der Enge ins Freie zu treten, erweckt, nach dem ersten tiefen Durchatmen, die Lust am Spiel.
In dieser Bildserie habe ich alle Fotos auf eine bestimmte Art bearbeitet. Dabei bleiben die Strukturen erhalten- nur die Farben verändern sich und damit die Stimmung.

Spielt mit…

A hole in the fence

…was what I was looking for, after having arrived at the airport of Athens, then at Glifada by the seashore.
My head was spinning with everything I had to remember and to do during my work as a tourguide.
I longed- just for a moment- to run down to the sea and take a deep breath, in order to truly arrive in Greece.
But of course the airport was fenced in- how could I get out?
However, rom experience I knew that in the Mediterranean, if you try hard enough and keep your patience, you can always find a hole in any fence.
Armed with this confidence, I set out.
I wandered about, looking everywhere, until I found it:
over there in a corner, where the fence was broken…!
I slipped through, ran to the beach, pulled up my pants, stepped into the water. I heard the waves braking on the shore, smelled the salty air, and over there was a fisherman in a red shirt… one moment of happiness, enough-
This image has remained with me.
I look at it whenever I find myself confronted with a fence.
To step out into the open,after the first breath of relief, makes me eager for play:
in this series of photos I have kept the shape while changing the colours, which makes for a different feeling.
Join the game-

μία τρύπα στο φράχτη

Μια τρύπα στο φράχτη γύρευα, όταν έφτασα στο αεροδρόμιο της Αθήνας, τότε στη Γλυφάδα.

Το κεφάλι μου βούιζε με τα πολλά που είχα να σκεφτώ και να προλάβω στη δουλειά μου σαν ξεναγός.

Ήθελα όμως για μια στιγμή να τρέξω στη θάλασσα, να πάρω μια βαθειάν ανάσα, για να φτάσω στην Ελλάδα «με τρόπο».

Αλλά το αεροδρόμιο φυσικά ήταν κλεισμένο με φράχτη –πώς θα το περάσω για να βγω;-

Από εμπειρία όμως ήξερα ότι στη Μεσόγειος , αν προσπαθήσεις, πάντα θα βρεις μία τρύπα σε οποιονδήποτε φράχτη.

Με αυτήν την πίστη έψαχνα, γύρισα, κοίταξα… μέχρι που τη βρήκα, μία γωνία που είχε χαλάσει στο φράχτη, και να η τρύπα!

Βγήκα έξω, έτρεξα στην παραλία, ανέβασα τα παντελόνια μου για να μπω με τα πόδια στη θάλασσα, άκουσα τον παφλασμό των κυμάτων, μύρισα την αλμύρα στον αέρα, είδα και έναν ψαρά με κόκκινο πουκάμισο… χαρά μιας στιγμής- αρκετò.

Αυτή η εικόνα μου έχει μείνει.

Συχνά την αναπολώ όταν, ταξιδεύοντας, στο δρόμο μου βρίσκομαι μπροστά σε κάποιο φράχτη.

Συνεχίζω να ψάχνω μέχρι να βρω την κατάλληλη «τρύπα».

Βγαίνοντας από κάποιο κλεισμένο με φράχτη μέρος στα ανοιχτά, ανοίγει την όρεξη,αι χορταίνει η καρδιά μου.

Στη φωτογράφιση μου αρέσει να παίρνω τα δεδομένα στα χέρια μου, να τα προσέχω και να τα απολαμβάνω, να τα δουλεύω με ευγνωμοσύνη και υπομονή, ακρίβεια και μεράκι.

Παίζω μαζί τους μπας και εμφανιστεί μια λάμψη ουσίας.

Έλα να πάιξουμε…